Τί είναι το Love Bombing και πώς να μην πέσετε στην παγίδα του

Πολλές οι συζητήσεις που γίνονται στις διάφορες μπάρες της πόλης για το dating, το φλερτ και τις σχέσεις γενικότερα. Οι λίγο πιο μεγάλοι θα σου πουν ότι παλιά ο κόσμος έβγαινε έξω και φλέρταρε, υπήρχε διάθεση και κέφι για γνωριμίες. Οι 30κάτι πάλι, οι γνωστοί και ως μιλένιαλς, θα σου πουν ότι ο κόσμος δεν φλερτάρει πια και το να γνωρίσεις κόσμο έχει γίνει σχεδόν ολυμπιακό άθλημα. Είπαμε η ζωή τα χει φέρει δύσκολα στους μιλένιαλς σε όλους τους τομείς, δεν θα γλίτωναν οι ερωτικές σχέσεις. Σε αυτό που συμφωνούν οι περισσότεροι πάντως, είναι πως ακόμα και όταν γνωρίζεις κάποιον ή κάποια, είναι δύσκολο το φλερτ να μετατραπεί σε σχέση και είναι ακόμα δυσκολότερο η σχέση αυτή να ανθίσει. Ίσως φταίνε οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, ίσως μεγαλώνοντας γινόμαστε όλοι λίγο πιο απαιτητικοί, ίσως απλά να μην θέλουμε να συμβιβαστούμε και καλά κάνουμε, τις περισσότερες φορές.

Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι περιπτώσεις που κάποιος φίλος ή φίλη, θα έρθει και θα σας ανακοινώσει ότι βρήκε τον έρωτα της ζωής του/της, εκείνον τον ένα άνθρωπο που του/της δίνει την προσοχή που αξίζει και που υπόσχεται αιώνια αγάπη και φροντίδα, κι ας γνωρίζονται μόλις δυο εβδομάδες. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, συμβαίνει και μάλιστα συχνά. Πολλοί είναι εκείνοι που στην αρχή μια σχέσης λένε μεγάλα λόγια, δίνουν μεγάλες υποσχέσεις και κάνουν ακόμα μεγαλύτερες πράξεις. Υπάρχει και όνομα γι΄αυτό. Love Bombing και δεν είναι τόσο ρομαντικό όσο τυχόν ακούγεται.

«Φανταστείτε ότι είστε σε ένα εστιατόριο και μετά το γεύμα σας αποφασίζετε να παραγγείλετε όχι ένα, αλλά δύο γλυκά. Πολλοί θα έλεγαν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι καλό για την υγεία σας, αλλά όλοι δικαιούμαστε που και που μια λιχουδιά. Σωστά; Αν όμως παραγγέλνετε κάθε βράδυ δύο γλυκά, τότε θα αρχίσουν να φαίνονται οι επιπτώσεις στην υγεία σας», κάπως έτσι περιγράφει στους New York Times, το Love Bombing η καθηγήτρια ψυχολογίας στο John Jay College of Criminal Justice, Τσίτρα Ραγκαβάν. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να δείξει πως φαινομενικά ρομαντικές πράξεις, μπορεί να είναι απλά ένας τρόπος χειρισμού ενός/μιας συντρόφου. Στην ουσία, η μια μεριά «θαμπώνει» την άλλη με μεγαλειώδεις πράξεις αγάπης, προκειμένου να αποκτήσει το πάνω χέρι στη σχέση.

«Ο ένας σύντροφος, συνήθως ο άνδρας, αλλά όχι κατ' αποκλειστικότητα, "λούζει" το άλλο άτομο με προσοχή, στοργή, φιλοφρονήσεις, κολακεία και ουσιαστικά δημιουργεί ένα πλαίσιο όπου το κάνει να αισθάνεται πως γνώρισε την αδελφή ψυχή του/της και μάλιστα πως όλο αυτό συμβαίνει αβίαστα», εξηγεί η Δρ. Ραγκαβάν. «Στην πραγματικότητα όμως, το άτομο που κάνει Love Bombing δημιουργεί ή χειραγωγεί την κατάσταση και το περιβάλλον της σχέσης με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζει με τον/την τέλειο/α σύντροφο».

Αν όλα αυτά σας ακούγονται οικεία και τα έχετε βιώσει είτε εσείς, είτε κάποιο κοντινό σας πρόσωπο, υπάρχουν κάποια σημάδια που αν τα εντοπίσετε νωρίς, θα σας βοηθήσουν να μην πέσετε στην παγίδα του Love Bombing.

Υπερβολική προσοχή και φιλοφρονήσεις

Ένα από τα πιο περίπλοκα πράγματα στις νέες σχέσεις, είναι πως ό,τι συμβαίνει σε μια υγιή σχέση, μπορεί να συμβεί και σε μια τοξική σχέση. Το να δείχνεις υπερβολική προσοχή είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. «Αν κάποιος σας προσέχει και είναι παρών στο πρώτο ραντεβού, αυτό γενικά σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για εσάς», σημειώνει η Δρ. Ραγκαβάν, η οποία ειδικεύεται επίσης στην ενδοοικογενειακή βία και το sex trafficking. «Από την άλλη, κάποιος μπορεί να σου δείχνει τόσο μεγάλη προσοχή που στο τέλος να αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι από αυτή».

Μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωρίσετε την αναντιστοιχία εξοικείωσης και στοργής (έχετε υπόψιν πως αυτός/η είναι κάποιος/α που μόλις γνωρίσατε), ειδικά όταν ένα άτομο ξεστομίζει λέξεις που λαχταρούσατε να ακούσετε: «Είσαι το άλλο μου μισό», «Ποτέ δεν γνώρισα κάποιον/α με τον οποίο νιώθω τόσο κοντά» ή «Σε σένα βρίσκω όλα όσα έψαχνα».

«Κάτι τέτοιο, αν και υπερβολικό, θα μπορούσε επίσης να φανεί ως βαθιά σαγηνευτικό και ρομαντικό, ανάλογα με το τι συμβαίνει στο ενδιάμεσο, αλλά και το τι θα συμβεί μετά», σημειώνει η Δρ. Ραγκαβάν.

Σας απομονώνει από τους φίλους και την οικογένειά σας

Μπορεί το γεγονός ότι ο/η νέος/α σας σύντροφος θέλει να περάσει όλο τον χρόνο του/της μαζί σας να μοιάζει γλυκό, αλλά συνήθως τέτοιες κινήσεις πρέπει να σας χτυπούν καμπανάκι κινδύνου. Το άτομο με το οποίο είστε μαζί μπορεί να είναι ένας νάρκισσος που προσπαθεί να σας απομονώσει από τις άλλες σχέσεις στη ζωή σας, για να μπορεί να έχει μεγαλύτερο έλεγχο πάνω σας.

Η Έιμι Μπρούνελ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, της οποίας η έρευνα επικεντρώνεται στον ναρκισσισμό στις κοινωνικές και ρομαντικές σχέσεις, επισημαίνει στους New York Times, ότι αν και δεν έχει γίνει μεγάλη έρευνα σχετικά με την κακοποίηση και τον ναρκισσισμό ενός συντρόφου, υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Ο έλεγχος της κοινωνικής ζωής ενός ατόμου από την αρχή, κάνει το άτομο αυτό να μην έχει πού να στραφεί όταν μια σχέση αρχίζει να χαλάει. «Κάτι τέτοιο φυτεύει τους σπόρους που οδηγούν στη βία μέσα σε μια σχέση, επειδή όταν συνήθως το άτομο που υφίσταται την βία, θα θέλει να ξεφύγει από αυτή, δεν θα μπορεί να το κάνει, αν δεν έχει βοήθεια από πουθενά».

Μεγάλα δώρα

Σύμφωνα με τη Δρ. Ραγκαβάν το να σας «λούζει» με δώρα ένας/μια νέος/α σύντροφος, είναι ένας αρκετά συνηθισμένος τρόπος για τους ερωτευμένους να ασκούν επιρροή, ενώ πολλές φορές ακόμη κι αν δεν έχουν χρήματα, μπορεί να συμπεριφέρονται σαν να έχουν. «Είναι μέρος της γενικότερης υπερβολικής συμπεριφοράς, για να μπορέσουν να "μαγέψουν" το αντικείμενο του ενδιαφέροντος τους», λέει η καθηγήτρια ψυχολογίας, προσθέτοντας ότι η «συνεχής προσοχή, η κολακεία και τα δώρα καθιστούν δύσκολο να καταλάβει κάποιος ότι έχει καταβληθεί από μια υπερβολική συμπεριφορά. Όταν είσαι "πνιγμένος στην αγάπη", δύσκολα βλέπεις τον κίνδυνο».

Οι ναρκισσιστές τείνουν να είναι και οι ίδιοι υλιστές, τονίζει η Δρ. Μπρούνελ, επομένως μπορεί επίσης να κάνουν δώρα για να τονώσουν την δική τους αξία και αυτοεκτίμηση. «Θυμίζει λίγο τα όσα έκανε ο Κρίστιαν Γκρέυ στις "Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι". Επειδή τέτοιοι χαρακτήρες αφθονούν στις ρομαντικές σειρές, τις ταινίες και τα μυθιστορήματα, η συμπεριφορά τους γίνεται η αντίστοιχη δική μας ιδέα για τον ρομαντισμό».

Ο Πωλ Ίστγουικ, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνια, του οποίου η έρευνα εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ξεκινούν και δεσμεύονται σε ρομαντικές σχέσεις, σημειώνει ότι δεν πρέπει όλες οι μεγάλες χειρονομίες να αποτελούν απαραίτητα και καμπανάκια κινδύνου. «Γενικά μιλώντας, ο τρόπος που δίνουμε στοργή στους άλλους ανθρώπους, ο τρόπος που τους δείχνουμε ότι νοιαζόμαστε γι' αυτούς, ο τρόπος που προσπαθούμε να τους υποστηρίξουμε, όλα αυτά τα πράγματα τείνουν να παράγουν καλά αποτελέσματα». Το Love Bombing σύμφωνα με τον ίδιο, πιθανότατα αντιπροσωπεύει ένα «μικρό υποσύνολο» αυτής της συμπεριφοράς.

Μετά το Love Bombing

Στις υγιείς, ενήλικες ρομαντικές σχέσεις, η υποστήριξη, η επιθυμία και η στοργή τείνουν να είναι αμοιβαίες, σημειώνει ο Δρ. Ίστγουικ. Στις περιπτώσει όπου συναντάμε Love Bombing όμως, η προσοχή ρέει προς μια μόνο κατεύθυνση. Το ένα άτομο προσπαθεί να γίνει ολόκληρος ο κόσμος του άλλου. Η Δρ. Ραγκαβάν τονίζει πως οι άνθρωποι που έχουν έχουν υποστεί Love Bombing πάνω από μια φορά, νιώθουν σαν να έχουν χάσει την αίσθηση του εαυτού τους, κάτι που μπορεί να πάρει πολύ χρόνο για να ξαναχτιστεί. «Χάνεις την αίσθηση του ποιος/α είσαι, επειδή τα μικρά πράγματα τα διαχειρίζεται κάποιος άλλος για σένα και αυτά τα μικρά πράγματα μπορεί να είναι οτιδήποτε, από το πώς ντύνεσαι μέχρι το πώς παρουσιάζεις τον εαυτό σου στον κόσμο. Αλλά μπορεί επίσης να έχει να κάνει μέχρι και με το είδος των ανέκδοτων που επιτρέπεται να λες δημόσια ή το είδος της γυναίκας ή του άνδρα που θέλει ο/η σύντροφός σου να είσαι».

Σύμφωνα με τους τρεις ειδικούς που μίλησαν στους New York Times, τα θύματα θα πρέπει να έχουν υπομονή και να μπορέσουν να συγχωρέσουν τον εαυτό του που έπεσαν στην παγίδα του Love Bombing. Μια καλή ιδέα θα ήταν πάντα να μιλήσουν και με κάποιον ειδικό. Όσοι έχουν υποστεί Love Bombing θα πρέπει να κάνουν και πάλι πράγματα που τους ικανοποιούσαν παλιότερα, αλλά να έρθουν και πάλι κοντά με ανθρώπους με τους οποίους είχαν χαθεί εξαιτίας της κακοποίησης την οποία είχαν υποστεί. «Πρέπει να αποδεχτούμε ότι αυτά τα τραγικά γεγονότα συνέβησαν και να αντικρίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον», καταλήγει η Δρ. Ραγκαβάν.