Πείτε μου κάποια πράγματα για εσάς.
Έχω δουλέψει ατέλειωτες ώρες για πολλά χρόνια στα περιοδικά, έχω ζήσει στο όριο της σχιζοφρένιας του lifestyle -έτσι το λέγαμε κάποτε, δεν το λέμε πια γιατί με την κρίση έχει δαιμονοποιηθεί και οδεύει προς τα ταμπού, παρότι κτίζουν γραφικό άλλοθι κάτι πρωινές εκπομπές με εξ-γκλάμορους. Έχω βγάλει το Art magazine, ένα περιοδικό σύγχρονης τέχνης, με σπουδαίους συνεργάτες -αρκετοί συνεχίζουν να προχωρούν στον χώρο αυτό και χαίρομαι όταν μαθαίνω νέα τους. Υπάρχει ένα διάλειμμα εργασίας στη διαφήμιση ανάμεσα σ’ αυτά, παράλληλα κάποια ψιλά επιχειρηματικά δρώμενα με εταιρίες σε διάφορους τομείς και μετά εθελοντική συμμετοχή στη ΜΚΟ Νηφάλιοι στην Υγειά μας. Σήμερα είμαι περήφανη μαμά τριών καταπληκτικών κοριτσιών, με αγαπημένους φίλους παλιούς και νέους, η κυρία Pandespani του μπλογκ, φαν της τεχνολογίας, της ανάγνωσης, της μουσικής, της τέχνης, της ταχύτητας, του χιούμορ, της μαγειρικής, του περιπετειώδους cloud να μαθαίνεις. Κάποτε ήθελα να γίνω καλλιτέχνης χειρουργός, αν ξεκινούσα πάλι ίσως γινόμουν σεφ χάκερ.
Πως ξεκίνησε η σχέση σας με τη μαγειρική και την γαστρονομία;
Σχετικά αργοπορημένα, δηλαδή όντας μεγάλη, αλλά μάλλον με φόρα και επιδόσεις. Όταν ζεις καλά, έχεις χρόνο για να τον διαθέσεις κατά βούληση και σ’ ενδιαφέρουν σχεδόν τα πάντα, δεν θέλει πολύ. Αρκεί κάτι να σου αρέσει λίγο περισσότερο, ίσως και να ταιριάξει στο παζλ της φάσης ζωής που βρίσκεσαι ώστε να σου προσφέρει το επιπλέον κίνητρο για να θελήσεις να το εξερευνήσεις: να το αγαπήσεις και να μπεις σ’ αυτό με τις αισθήσεις σου. Και βέβαια μετά να διαβάσεις, να δοκιμάσεις και ν’ ασχοληθείς στην πράξη. Στον πρώην έγγαμο βίο έτυχε και στη μαγειρική και στη γαστρονομία να αποκτήσουν την τιμητική τους και να γίνουν αυτό που λέμε χόμπι.
Τι ήταν αυτό που πυροδότησε την ανάγκη σας για δημιουργία ενός μπλογκ σχετικά με την γαστρονομία;
Δεν υπήρξε κάποια ειδική ανάγκη. Ας πούμε ότι απλώς προέκυψε γιατί κάποιο βράδυ στο κομπιούτερ είπα να κάνω κι ένα μπλογκ. Η μαγειρική και η γαστρονομία είναι ένα από τα θέματα για τα οποία έχω άποψη και επιπλέον διάθεση να γράψω. Θα μπορούσε όμως τότε να ήταν και ένα μπλογκ για την τέχνη ή για τα διαζύγια ή τις ραπτομηχανές (πλάκα κάνω) ή για θέματα που να συνδέουν ετερόκλητες μεταξύ τους καταστάσεις με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πολλές φορές λέμε πράγματα και ελάχιστες φορές κάποια τα υλοποιούμε. Το pandespani ξεκίνησε επειδή υπήρξε ένα κενό σε κάποιες βαρεμένες μέρες πριν τα Χριστούγεννα που βρήκε δημιουργική διέξοδο. Δεν υπήρχε μεγαλεπήβολο σχέδιο, ανάγκη ή στόχος. Ήταν ένα απλό ξεκίνημα σα να σκέφτεται κανείς τι θα μαγειρέψει για την παρέα και ποιο το μενού για τη φιλική σύναξη το σαββατοκύριακο.
Ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω απ το pandespani;
Ο φίλος μου ο Δημήτρης Παπαζυμούρης, τέως Greekadman, ήταν αυτός που ενθουσιάστηκε και πίστεψε στο pandespani πρώτος. Γνωριζόμασταν ήδη μερικά χρόνια και το ενδιαφέρον για την μαγειρική-γαστρονομία ήταν κοινό. Είχαμε δει μαζί και τη ταινία Julie & Jullia με τη Μέριλ Στριπ ως Julia Child που η πρωταγωνίστρια έκανε τις συνταγές της κάθε μέρα. Άθλος. Για τριάμισι χρόνια υπήρξε πάρτνερ στο μπλογκ και περάσαμε πολύ ωραία μαγειρεύοντας πιάτα και ιδέες. Πρόσφατα άνοιξε τα μαγειρικά του φτερά για να πετάξει στη δική του κουζίνα και χαίρομαι γι΄ αυτό. Όλα μου τα πρότζεκτ έχουν λειτουργήσει και ως εκκολαπτήριο. Η ζωή προχωράει. Το pandespani επίσης, που έχει ήδη μια νέα δυναμική ομάδα για να κάνει με καινούργια όρεξη περισσότερα.
Αν σας ζητούσε κάποιος να περιγράψετε τι είναι το pandespani τι θα λέγατε;
Το pandespani είναι ένα μπλογκ που μέσω της γαστρονομίας και των καλών συνταγών προωθεί τον κοσμοπολιτισμό στην ουσία του. Βάζει στο καθημερινό τραπέζι το γκουρμέ φαγητό ως αυτονόητο, το συνδέει με την ποιότητα των υλικών και του χρόνου, απαλλάσσοντάς το από τα δήθεν και όποια σνομπ διάθεση. Επικοινωνεί χαλαρά με ανθρώπους που έχουν κι άλλα ενδιαφέροντα έξω απ’ το φαγητό, έχουν την αίσθηση του πολιτισμού, χιούμορ και μια αισθητική για τα πράγματα και τη ζωή. Το τραπέζι του pandespani είναι από αυτά που και στην απλότητά του μπορείς να καθίσεις ώρες για να συναναστραφείς, να ανταλλάξεις ιδέες και απόψεις, να γευθείς, να ερωτευτείς, να γελάσεις, να μετρήσει ο χρόνος που πέρασες στα θετικά. Δεν κάθεσαι αν ο στόχος σου είναι να γεμίσεις μόνο το στομάχι σου με ό,τι να ναι επειδή είσαι νηστικός κι άρα δεν έχεις κριτήρια. Ούτε όμως κι αν αυτό που ζητάς είναι να κάνεις επίδειξη γιατί κι εδώ είσαι νηστικός πολιτιστικά. Είμαι, όπως αντιλαμβάνεστε, περήφανη για τους αναγνώστες του μπλογκ. Είναι ανοικτοί και η κατηγορία των ατόμων που θα μπορούσες να μιλήσεις και για άλλα θέματα.
Το blogging γύρω από το φαγητό έχει πάρει φωτιά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Το blogging διεθνώς κερδίζει έδαφος στην επικοινωνία γιατί αποδεικνύεται πια αξιόπιστο και πολυδιάστατο, με τεράστιο μάλιστα εύρος προσέγγισης. Πολλοί άνθρωποι ξεκινούν να μοιράζονται έντιμα και ανιδιοτελώς όσα γνωρίζουν, μεταφέροντας στο διαδίκτυο όχι μόνο σοβαρές απόψεις, εμπειρία και expertise αλλά και νέες ιδέες και γνώσεις που προϋποθέτουν ψάξιμο, διασταύρωση στοιχείων, κριτική σκέψη και πολύ προσωπικό χρόνο ενασχόλησης μ’ αυτό που καταπιάνονται. Αρκετοί το κάνουν εξαιρετικά, γιατί αγαπάνε ό,τι έχουν επιλέξει, αξιοποιώντας ίσως ταυτόχρονα και κάποιο ταλέντο τους. Ειδικά το blogging γύρω απ’ το φαγητό είχε προφανώς εξαρχής όλα τις προϋποθέσεις για να γίνει δημοφιλές, αν σκεφτεί κανείς ότι αφορά στον hit συνδυασμό ‘καθημερινή ανάγκη διατροφής και γευστική απόλαυση’ που οι ρίζες του χτυπάνε βαθιά στο συναίσθημα και ρηχά στο lifestyle. Το φαγητό έχει και στην απλούστατη μορφή του απευθείας ανταπόκριση με τις αισθήσεις μας και φορτίζεται συναισθηματικά εξ απαλών ονύχων. Αυτά τα μαγικά στοιχεία αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία του προσθέτουμε τις διαστάσεις του πολιτισμού είτε το δούμε σαν πρεσβευτές της παράδοσης ενός τόπου είτε σαν ταξιδιώτες του κόσμου.
Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, ισχύει ως γνωστόν πως όσο πιο αργοπορημένα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα, τόσο πιο γρήγορα βάζουμε μπουρλότο και φωτίζουμε τον αδαή ουρανό μας με πυροτεχνήματα. Στο κυρίαρχο μέσο, την τηλεόραση, κάθε κανάλι παρουσιάζει 3-4 εκπομπές με περιεχόμενο μαγειρικής. Οι σινιέ σεφ στο πρότυπο του Jamie δεν μαγειρεύουν, κυκλοφορούν παντού εντός κι εκτός. Θα έλεγα πάντως πως μάλλον το clutter του συνταγολόγιου δεν προέρχεται από τους bloggers όσο από τις συνεχώς αυξανόμενες μαγειρικές και συναφείς πλατφόρμες που αναδημοσιεύουν δωρεάν το περιεχόμενο των μπλογκ αλλά και όσων φιλότιμα συνεισφέρουν γράφοντας απλώς μια συνταγή για να κερδίζουν απ’ τις 100άδες χιλιάδες κλικς δυσανάλογα μεγάλα έσοδα διαφήμισης. Αν οι μπλόγκερς το αντιληφθούν αυτό κάποια στιγμή θα μπορούσε η ζυγαριά να γίνει και πιο δίκαιη μαζί τους, πράγμα που θα τους αντάμειβε ηθικά και οικονομικά για τη δουλειά που κάνουν.
To ορίτζιναλ περιεχόμενο καταρχήν όπως λένε και οι οδηγίες. Και βέβαια η ίδια η δουλειά, η ποιότητα και η ακρίβεια σε όσα γράφεις. Η έλλειψη πασαλείμματος και η φαντασία. ‘Λίγο’ πάθος. Το στυλ, το προσωπικό χαρτοφυλάκιο που μπαίνει στα assets των ποστ σαν επένδυση. Όλα τα διαφορετικά και τα περίεργα που κουβαλάει κάποιος και τα ενσωματώνει για να χρωματίσει πριν μεταδώσει τα βατά κομμάτια σωστά. Η υπευθυνότητα και η μικρή ή μεγάλη τελειομανία. Τα λάθη. Είναι μια ωραία μεγάλη ευθύνη να ξέρεις ότι σε διαβάζουν τόσοι άνθρωποι κάθε μήνα και θα ξοδέψουν για να κάνουν τις ιδέες σου τροφή. Δεν παίζεις ελαφρά τη καρδία. Η μαγειρική είναι καταπληκτικό παιχνίδι αλλά όλα τα παιχνίδια έχουν κανόνες.
Το pandespani ήταν προτεινόμενο στα e-awards το 2012. Περί τίνος πρόκειται; Πείτε μας λίγα λόγια για την εμπειρία;
Ωραία εμπειρία και πλάκα είχε, βλέποντάς το μετά τουλάχιστον. Τα βραβεία διαδικτύου δεν αφορούσαν σε μαγειρικό περιεχόμενο αλλά στην ελληνική μπλογκόσφαιρα συνολικά. Το pandespani προτάθηκε, άρεσε, ψηφίστηκε από αναγνώστες και μη, και έφτασε στη short list. Δεν το προσπαθήσαμε όμως και πολύ επικοινωνιακά. Γράψαμε ένα σύντομο ποστάκι και κάποιο μήνυμα παρότρυνσης στο facebook για να ψηφίσουν οι φίλοι μας. Όσοι ήθελαν. Το κάναμε μάλλον διακριτικά σε σχέση με τη σύγχρονη μόδα στις καμπάνιες που για να πάρεις μέρος σε μια αστεία κλήρωση προαπαιτείται το like.
Στην επόμενη σελίδα οι τηλεοπτικές εκπομπές μαγειρικής, τα ταξίδια, η φιλοσοφία της για το φαγητό και τα αγαπημένα της εστιατόρια στην Αθήνα.
