Ήταν Παρασκευή 13 Νοεμβρίου ώρα 23:00, όταν ξεκίνησαν οι παράλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Βομβιστές αυτοκτονίας που βρίσκονταν έξω από το Stade de France, πυροδότησαν τα εκρηκτικά με τα οποία είναι ζωσμένοι και οι εκρήξεις προκάλεσαν πανικό στους χιλιάδες θεατές του ποδοσφαιρικού αγώνα ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία. Μεταξύ των θεατών ήταν και ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Francois Hollande.
Την ίδια ώρα, μια άλλη ομάδα τζιχαντιστών βρισκόταν σε πολυσύχναστους δρόμους στο δέκατο και ενδέκατο διαμέρισμα του Παρισιού και οι δράστες άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως περαστικούς και θαμώνες σε μπαρ και εστιατόρια. Λίγο αργότερα, ένοπλοι εισέβαλαν στο κλαμπ Bataclan στο Παρίσι καθώς το καλιφορνέζικο ροκ συγκρότημα Eagles of Death Metal έδινε συναυλία σε ένα πλήθος 1.500 ατόμων. Άρχισαν και αυτοί να πυροβολούν αδιακρίτως ενώ πήραν ομήρους και άρχισαν να τους σκοτώνουν, πριν επέμβει η αστυνομία, με αποτέλεσμα να χάσουν 90 άνθρωποι τη ζωή τους. Την ευθύνη για τις πολύνεκρες επιθέσεις ανέλαβε η τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος». Οι επιθέσεις άφησαν πίσω τους συνολικά 130 νεκρούς και 416 τραυματίες.
Bataclan
Δέκα μέρες μετά ο Jarvis Cocker, ο φρόντμαν των Pulp, παρουσίασε στο BBC Radio 6 την ηχογράφηση ενός δικού του ποιήματος με προφορικό λόγο, επάνω σε μουσική της αρπίστριας Serafina Steer, με τον τίτλο “Friday 13th 2015” το οποίο είναι αφιερωμένο στα τραγικά γεγονότα εκείνης της μέρας. Το τραγούδι επικεντρώνεται στην καθημερινή ζωή της πόλης πριν και μετά τις επιθέσεις ενώ παράλληλα εξερευνά τη φύση της ελευθερίας.
Κεριά, λουλούδια και σημειώματα για τα θύματα των επιθέσεων στο Παρίσι.
Ο Cocker αφηγείται από τη δική του οπτική, αναφερόμενος στην κοινοτοπία της καθημερινότητας που διέκοψε η τραγική είδηση των επιθέσεων. Στο ποίημα, γράφει: «..Πήγαινα για ύπνο, όταν ένας φίλος μου χτύπησε και μου είπε να ανοίξω την τηλεόραση. Ανησυχούσα για τον γιο μου. Τηλεφώνησα στο σπίτι του φίλου, αλλά οι γονείς του δεν ήταν ακόμα σπίτι. Είχαν πάει στο θέατρο. Δεν ήθελα να τους πανικοβάλλω. Άκουγα ραδιόφωνο όλη τη νύχτα. Το πρωί, τηλεφώνησα στο σπίτι των φίλων και ο γιος μου είχε φύγει για να προλάβει το μετρό μισή ώρα νωρίτερα. Ήμουν Ανήσυχος. Έφτασε σπίτι. Πήγαμε να αγοράσουμε ένα καινούργιο τηλέφωνο και μερικά trainers αλλά όλα τα καταστήματα ήταν κλειστά. Κατέληξα να αγοράσω ένα βιβλίο για την Kate Bush...».
Αναγνωρίζοντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια πώς νιώθει όταν συμβαίνουν τέτοια τρομερά γεγονότα, ο Jarvis Cocker θέλησε να δώσει φωνή σε όλους εκείνους που ένιωσαν ανίσχυροι, μπερδεμένοι και φοβισμένοι. Το ποίημα λέει «...ένας φίλος είπε ότι η ισχυρότερη δήλωση αντίστασης είναι να συνεχίζεις να προχωράς» και συνεχίζει μιλώντας για την ελευθερία και περιγράφοντας λεπτομέρειες για τα επακόλουθα της επίθεσης, καταλήγοντας με τη συναισθηματική φράση «Παρίσι, σ’ αγαπώ».
