Το Barbenheimer καλά κρατεί και μια ευχάριστη συνέπειά του είναι η συνάντηση (για πρώτη φορά στη μεγάλο οθόνη) των φετινών υποψήφιων για Όσκαρ, Έμιλι Μπλαντ (Οπενχάιμερ) και Ράιαν Γκόσλινγκ (Barbie), στην ταινία Ο Κασκαντέρ (The Fall Guy).
Πρόκειται για μια κωμική περιπέτεια που βασίζεται τόσο στην απίθανη χημεία των πρωταγωνιστών του όσο και στη γνήσια αγάπη και εκτίμηση όλων των συντελεστών για τους κινηματογραφικούς κασκαντέρ, τους τολμηρούς επαγγελματίες που ρισκάρουν τη ζωή τους στα πλατό αντικαθιστώντας τους σταρ σε επικίνδυνες σκηνές και πολύ συχνά δεν λαμβάνουν της εκτίμησης που τους αξίζει (για παράδειγμα, εδώ και πολλά χρόνια αυξάνονται οι φωνές στο Χόλιγουντ που ζητούν να θεσπιστεί κατηγορία στα Όσκαρ που να αναγνωρίζει τα επιτεύγματά τους).
Στη νέα αυτή ταινία, που σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Λιτς του franchise John Wick, η Μπλαντ και ο Γκόσλινγκ αποτελούν τον ορισμό του “περνάμε τέλεια κι αυτό βγαίνει προς τα έξω” ως ένα δίδυμο που τα δίνει όλα για όλα μπροστά και πίσω από τις κάμερες σε ένα φανταστικό πλατό, φέρνοντας χημεία και meta αναφορές στο πρώτο μπλοκμπάστερ της θερινής σεζόν.
Παρακάτω, η Έμιλι Μπλαντ μιλάει για τον χαρακτήρα της, τους συμπρωταγωνιστές της και την ξεχωριστή αξία της ταινίας για το σύγχρονο κοινό.
Επιλέγετε προσεκτικά τα πρότζεκτ σας. Τι σας τράβηξε στο The Fall Guy;
Αυτό το πρότζεκτ ήρθε σε μένα με τα ονόματα του Ντέιβιντ Λιτς και του Ράιαν Γκόσλινγκ, οπότε ήξερα ότι θα υπέγραφα για κάτι εντελώς σπάνιο, συναρπαστικό, στιλιζαρισμένο αλλά και γειωμένο. Λατρεύω τις ταινίες του Ντέιβιντ· αγαπώ τη λάμψη και την τρέλα τους. Και είμαι τεράστια θαυμάστρια του Γκόσλινγκ! Επίσης, ήταν εξαιρετικά ελκυστική η ιδέα ότι η ταινία αυτή αποτελεί μια ερωτική επιστολή προς το σινεμά και προς αυτούς τους κασκαντέρ που ρισκάρουν τη ζωή και τα άκρα τους για εμάς τους ηθοποιούς (κυριολεκτικά πηδώντας στο κενό για μας). Επιπλέον, όταν υπέγραψα, ο ρόλος της Τζόντι Μορένο εξακολουθούσε να γράφεται και να αναπτύσσεται, οπότε μπήκα πλήρως στη δημιουργική ομάδα και μπόρεσα να χτίσω τον χαρακτήρα μου μαζί τους, κάτι που ήταν πραγματικά εκπληκτικό.
Πώς θα εξηγούσατε την ιστορία σε μια φράση;
Υπάρχει αυτός ο κασκαντέρ με το όνομα Κολτ Σίβερς, που υποδύεται ο Ράιαν Γκόσλινγκ, που μόλις ξεπερνά ένα ατύχημα που είχε στο πλατό μιας ταινίας και σχεδόν του κόστισε την καριέρα του. Οπότε, το τελευταίο πράγμα που θέλει είναι να τον γυρίσουν πίσω σε ένα άλλο πλατό για να ξαναξεκινήσει την καριέρα του ως κασκαντέρ, αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι η πρώην του αγάπη, η Τζόντι, είναι η σκηνοθέτρια αυτής της ταινίας. Έτσι, μπαίνει με την επιθυμία να την κερδίσει πίσω, αλλά τελικά γίνεται ένας απρόθυμος κυνηγός επικηρυγμένων καθώς εμπλέκεται σε μια συνωμοσία που θα μπορούσε τελικά να καταστρέψει ολόκληρη την ταινία της Τζόντι. Και έτσι, μπλέκεται σε ένα μπερδεμένο νήμα προσπαθώντας να την κερδίσει πίσω.
Πώς θα περιγράφατε την Τζόντι Μορένο, τον χαρακτήρας σας;
Η Τζόντι είναι πραγματικά ζεστή και θελκτική, αλλά και εκκεντρική και λίγο χαοτική, σαν όλους μας. Η ταινία είναι το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, ένα γελοίο, πομπώδες sci-fi western με τίτλο Metal Storm, και είναι λίγο χαμένη. Έχει τεράστιο ταλέντο, αλλά είναι υπό μια αδιανόητη πίεση να παραδώσει αυτή την ταινία και κρέμεται από μια κλωστή. Έτσι, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι να εμφανιστεί αυτός ο πρώην και να διαλύσει ό,τι έχει χτίσει και να ανατρέψει τον κόσμο της, αλλά τελικά ο συναισθηματικός τους δεσμός και η χημεία τους θα υπερνικήσουν κάθε προσπάθεια να κρατήσουν τα πράγματα επαγγελματικά.
Τι σας αρέσει περισσότερο σε αυτή;
Νομίζω ότι αυτό που αγαπώ στην Τζόντι είναι ότι δεν είναι μια τυπική σκηνοθέτρια. Είναι υπερβολικά δημιουργική, είχε εργαστεί στα παρασκήνια ως φωτογράφος και είναι παθιασμένη με το να φτιάχνει ταινίες. Τώρα εργάζεται στο προσκήνιο και επιθυμεί απεγνωσμένα να πετύχει. Νομίζω ότι μου αρέσει να παίζω ανθρώπους που βουτάνε στα βαθιά και προσπαθούν να επιπλεύσουν.
Πώς συγκρίνετε το στιλ σκηνοθεσίας της με αυτό του Ντέιβιντ Λιτς;
Ως σκηνοθέτρια, η Τζόντι είναι γενναία και τολμηρή. Της αρέσει η ζωντάνια σε ό,τι κάνει και δεν φοβάται τις τολμηρές κινήσεις, όπως και ο Ντέιβιντ, αλλά νομίζω ότι ο Ντέιβ είναι πιο σταθερός από την Τζόντι.
Ποια είναι η ιστορία της Τζόντι και του Κολτ;
Συναντήθηκαν σε μια προηγούμενη ταινία στην οποία και οι δύο εργάστηκαν, όπου γρήγορα είχαν ερωτική επαφή. Μάλλον πίστεψαν ότι θα έχει διάρκεια, αλλά στα γυρίσματα εκείνος είχε ένα αρκετά καταστροφικό ατύχημα και μετά απλώς εξαφανίστηκε. Νομίζω ότι αυτό δημιούργησε σύγχυση στην Τζόντι, που θα ήθελε να είναι εκεί γι' αυτόν, να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει, να είναι υποστηρικτική απέναντί του. Ωστόσο, ο Κολτ λειτουργεί με τον τυπικό τρόπο του κασκαντέρ και επέλεξε να ξεπεράσει αυτό το ατύχημα με αυτή τη νοοτροπία, αντί να το περάσει με την αγάπη της ζωής του.
Μπορείτε να μιλήσετε για το πώς καταλήγουν πάλι μαζί;
Ο Κολτ νομίζει ότι η Τζόντι είναι αυτή που τον έχει προσκαλέσει πίσω στο πλατό και χρειάζεται τη βοήθειά του για να τελειώσει αυτή την ταινία, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Όλο αυτό το προκάλεσε η παραγωγός, η Γκέιλ, που στην πραγματικότητα θέλει να τον φέρει πίσω για να βοηθήσει στον εντοπισμό του άφαντου αστέρα της ταινίας τους και ξέρει ότι είναι εύκολο να έρθει επειδή θέλει να κερδίσει την αγάπη της Τζόντι πίσω. Έτσι, όταν φτάνει, ο Κολτ νομίζει ότι θα γίνει δεκτός με ανοιχτές αγκάλες, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο τελευταίος που θέλει να δει η Τζόντι.
Ήταν διασκεδαστικό να εξερευνήσετε τον κόσμο της δημιουργίας ταινιών δράσης από μέσα;
Ναι, υπήρχαν τόσα πολλά να εξερευνήσουμε από τις δικές μας εμπειρίες σε αυτή τη βιομηχανία. Υπάρχουν αυτές οι πολύ επιταχυμένες φιλίες στα πλατώ, που είναι κάπως σαν μια μυστική λέσχη με αυτά τα αστεία -που ήταν και κομμάτι αυτού του πρότζεκτ- είναι πραγματικό και γειωμένο όλο αυτό. Εδώ δείχνουμε την αντίθεση ανάμεσα στο θέαμα και την πραγματικότητα της δημιουργίας ταινιών, που είναι παράλογο και υπέροχο ταυτόχρονα. Και υπάρχει ακόμα ένα επίπεδο έντασης που έρχεται με τις ταινίες δράσης, όπως η προετοιμασία αυτών των σκηνών δράσης για ώρες για να πέσει κάποιος από ένα κτήριο.
Πώς αντιμετωπίζει ένας σκηνοθέτης όπως ο Ντέιβιντ Λιτς αυτές τις σκηνές;
Παρακολουθούσα τον Ντέιβιντ, ο οποίος ήταν σε εγρήγορση κάνοντας αυτές τις επικίνδυνες σκηνές κασκαντέρ. Κάποιες από αυτές ήταν εκπληκτικές και ήθελε να τις κάνει όλες στην πράξη (σ.σ. όχι με CGI), καθώς το The Fall Guy είναι το ερωτικό του γράμμα προς τους κασκαντέρ που ρισκάρουν τα πάντα. Κάνουν με πάθος αυτή τη δουλειά και οι θεατές το νιώθουν. Νομίζω ότι το CGI χρησιμοποιείται παντού σήμερα και για τον Ντέιβιντ, το ότι έκανε αυτό το ερωτικό γράμμα με τον παραδοσιακό τρόπο δημιουργίας και εκτέλεσης κασκαντερικών σκηνών, ήταν απλά υπέροχο.
Αναφέρατε ότι ένα από τους κύριους λόγους για να κάνετε το The Fall Guy ήταν η συνεργασία με τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Τι μπορείτε να μας πείτε για εκείνον;
Απλά δεν ξέρω ποιος άλλος θα μπορούσε να υποδυθεί τον ρόλο του Κολτ Σίβερς. Και γνωρίζω ότι αυτό λέγεται για κάποιους ηθοποιούς, αλλά πραγματικά δεν ξέρω κανέναν άλλο που να είναι τόσο εθιστικός, αστείος, έξυπνος και εύστροφος όσο ο Ράιαν, και ταυτόχρονα να πετυχαίνει τη φυσικότητα του ρόλου. Είναι τόσο ζωντανός, γήινος και χαλαρός. Και γίνεται ένας ήρωας, αλλά ο πιο ανθρώπινος ήρωας. Αυτό τον καθιστά ακόμα πιο αξιαγάπητο επειδή είναι τόσο ευάλωτος και τόσο χαοτικός, όντας ένας εξαιρετικός, εξειδικευμένος κασκαντέρ. Νομίζω ότι όλες οι υπέροχες ιδιότητες του Ράιαν είχαν την ευκαιρία να αναμειχθούν σε αυτόν τον τέλειο ρόλο για εκείνον.
Ο Λιτς έχει παραδεχτεί ότι έμεινε τόσο ενθουσιασμένος από τη χημεία που είχατε στο πλατό, που μερικές φορές ξεχνούσε να φωνάξει "cut".
Ναι, υπήρχε πολύς αυτοσχεδιασμός με χιούμορ και μου άρεσε που ο Dave δεν ήθελε να φωνάξει "cut", καθώς σπάνια ακολουθούσαμε απόλυτα το σενάριο. Νομίζω πως κάθε μέρα αυτοσχεδιάζαμε. Ο Ράιαν, συγκεκριμένα, αναζητούσε συνεχώς κάτι ακόμα πιο αστείο και πιο συναρπαστικό. Αυτό που είναι υπέροχο σχετικά με τη συνεργασία μαζί του, είναι ότι είναι τόσο ζωντανός και αυθόρμητος. Μου αρέσει να δουλεύω μαζί του και ιδιαίτερα όταν προσπαθώ να δημιουργήσω μια ερωτική ιστορία και κάτι μέσα στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να δουν τον εαυτό τους. Οι χαρακτήρες μας είναι λίγο χαοτικοί, προσπαθώντας να καταλάβουν τα συναισθήματά τους ο ένας για τον άλλον με έναν απίστευτα πραγματικό αλλά και χαρισματικό τρόπο.
Δεν έχουμε δει μια ταινία σαν αυτή εδώ και καιρό...
Νομίζω ότι ο ρομαντισμός στις ταινίες έχει σκουριάσει και είναι λυπηρό, γιατί μεγάλωσα παρακολουθώντας όλες αυτές τις απίστευτες ρομαντικές ταινίες. Έτσι, το The Fall Guy είναι 100% μια ερωτική επιστολή και ένα throwback σε εκείνες τις ταινίες που είναι τόσο νοσταλγικές για μένα. Πιστεύω ότι ο ρομαντισμός είναι ακόμα ζωντανός και χτυπά στις καρδιές και τις επιθυμίες όλων, οπότε αν μπορείς να τον αιχμαλωτίσεις στη μεγάλη οθόνη και να κάνεις τους ανθρώπους να γελάσουν, τότε είμαι μέσα!
Το να δει κανείς το The Fall Guy στη μεγάλη οθόνη αναδεικνύει αυτά τα χαρακτηριστικά, σωστά;
Νομίζω ότι θα ήταν εγκληματικό να μην πάτε να δείτε αυτήν την ταινία σε έναν κινηματογράφο, καθώς δημιουργήθηκε με τόσο πάθος και αγάπη για την κινηματογραφική εμπειρία. Οπότε, βρείτε τη μεγαλύτερη οθόνη που μπορείτε να βρείτε για να τη δείτε, επειδή τότε θα δείτε όλα τα επίπεδα, όλη τη δουλειά και όλη την αγάπη που έπεσε στο The Fall Guy. Έχει κάτι για όλους: ρομαντισμό, χιούμορ, δράση, ίντριγκα... Υπάρχουν τόσα στοιχεία για να έχει ένα μεγάλο κοινό.
Και πώς ήταν να παρακολουθείτε τον Ράιαν να κάνει αυτές τις σκηνές κασκαντέρ;
Ήταν σίγουρα εξουθενωτικό να παρακολουθεί κανείς τον Ράιαν να κάνει πολλές από τις σκηνές κασκαντέρ, διότι ήταν τόσο διατεθειμένος και απόλυτα ικανός να το κάνει. Νομίζω ότι οι ηθοποιοί αισθάνονται πραγματικά ασφαλείς κάνοντας σκηνές κασκαντέρ για τον Ντέιβιντ Λιτς γιατί ξέρουν ότι έχει την καλύτερη ομάδα. Έχει τους κορυφαίους από όλους τους επαγγελματίες, οπότε ξέρεις ότι είσαι ασφαλής και δεν υπάρχει τίποτα πιο καθησυχαστικό από τον Ντέιβ να λέει «σου υπόσχομαι ότι θα είσαι εντάξει». Τον πιστεύεις, ενώ σε άλλες ταινίες δράσης που έχω κάνει στο παρελθόν δεν πιστεύεις πάντα ότι θα είσαι εντάξει.
Ο Άαρον Τέιλορ Τζόνσον παίζει έναν άλλο διασκεδαστικό χαρακτήρα.
Ναι, παίζει έναν αστέρα ταινιών που είναι ο απόλυτος εφιάλτης. Είναι ένας από αυτούς τους ηθοποιούς-εφιάλτες με τους οποίους έχουμε όλοι έρθει αντιμέτωποι. Νιώθω πολύ άσχημα για τους σκηνοθέτες όταν πρέπει να ασχοληθούν μαζί τους, και το έχω ζήσει και εγώ στην μέχρι τώρα καριέρα μου. Ο Άαρον παίζει ένα φοβερό ηθοποιό που είναι επιφανειακός και γεμάτος εγωισμό, και φαίνεται ξεκάθαρα τρελός. Σίγουρα απόλαυσα τις σκηνές μου μαζί του, όπου βλέπω πόσο αδιανόητος είναι και προσπαθώ να τον συγκρατήσω. Ο Άαρον είναι υπέροχος συνεργάτης, γιατί θα σου πετάξει τα πάντα και ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά τι θα κάνει. Σίγουρα δεν με άφησε σε ησυχία.
Και τι έφερε η Χάνα Γουάντινγκχαμ στον ρόλο της Γκέιλ, της παραγωγού αυτού του επιστημονικής φαντασίας western που σκηνοθετεί η Τζόντι;
Η Γκέιλ είναι μια παραγωγός που είναι προσηλωμένη στον στόχο και δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα για να κάνει την ταινία. Είναι ανελέητη, κάπως αναίσθητη, πολύ έξυπνη, μακιαβελική, και αυτή που κινεί τα νήματα όλου αυτού του σαματά. Δεν ξέρουμε εάν πρέπει να την εμπιστευτούμε, ποια πραγματικά είναι. Η Χάνα έπαιξε τον ρόλο με μεγάλο ενθουσιασμό. Ήταν υπέροχο να την παρακολουθείς να “εκρήγνυται” ως φρικτή παραγωγός!
Ποιον παίζει ο Γουίνστον Ντιουκ;
Ο Γουίνστον παίζει τον Νταν Τάκερ, τον συντονιστή των κασκαντέρ. Ο Γουίνστον είναι ένας απίστευτος ηθοποιός, και έχει μια παρουσία και μια βαρύτητα. Νιώθεις ασφαλής με τον Νταν και μπορείς να βασίζεσαι σε αυτόν. Αλλά ο Νταν καλείται να εκτελέσει τις πιο απίστευτες σκηνές κασκαντέρ και επειδή η Jody είναι ένας ανεμοστρόβιλος δημιουργικών ιδεών, βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτό και ταυτόχρονα τον τραβάει ο Κολτ, που είναι ο φίλος του και έχει επίσης μια δουλειά να κάνει. Όλοι προσπαθούν να κάνουν την καθημερινή τους εργασία μέσα σε όλο αυτό το χάος.
Και πίσω απ' όλα βρίσκεται ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης. Τι πιστεύετε ότι κάνει τον Ντέιβιντ Λιτς τόσο μοναδικό σκηνοθέτη;
Αυτό που αγαπώ στις ταινίες του Ντέιβ Λιτς είναι ότι έχουν έναν εντελώς μοναδικό τόνο και αυτός ο τόνος αιχμαλωτίζει τα πάντα, από το παράλογο ως το πραγματικό. Είναι, επίσης, εκθαμβωτικό το στυλ τους όταν τις βλέπεις. Γνωρίζει ακριβώς πώς να κινεί την κάμερα για να αιχμαλωτίσει κάτι συναισθηματικό και σπάνιο, και είναι εντελώς ανοιχτόμυαλος. Ο Ντέιβιντ είναι ένας εκπληκτικός συνεργάτης, πιθανότατα ο πιο συνεργάσιμος άνθρωπος με τον οποίο έχω δουλέψει. Με αυτόν νικάει η καλύτερη ιδέα και νομίζω ότι αυτό είναι που δίνει στις ταινίες του την αίσθηση της πραγματικότητας.
