Στα γρήγορα: Πέμπτος δίσκος για την Σουηδή μουσικό, και δεύτερος σε παραγωγή του Kieran Hebden (Four Tet), για λογαριασμό της Smalltown Supersound.
Την ακούσαμε: Το λεπτοδουλεμένο και διακριτικό μουσικό background του Four Tet παρά το μίνιμαλ ενδιαφέρον που παρουσιάζει, όσο προχωράει ο δίσκος βαλτώνει στην ομοιομορφία του, και στερείται κορυφώσεων. Η Neneh Cherry παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον όταν επιδίδεται στο βραχνό και ράθυμο spoken word της. Σε γενικές γραμμές, είναι ήπια στη θέση της για την «σπασμένη πολιτική» και δεν αποκτά τελικά ποτέ, ούτε τη στιχουργική ούτε τη μουσική πυγμή για να σε πείσει στο έπακρο.
Τρέξε μακριά: Αν δεν θες τη μουσική σου να στη σερβίρουν Raw Like Sushi.
Τ' είπες τώρα; «Υπάρχουν θραυσματικά beats και μελωδίες που ψαλιδίζουν, αλλά εδώ τίποτα δεν προσγειώνεται πραγματικά -είτε ως διαμαρτυρία είτε ως αποκάλυψη.» -The Observer
Να τ' αφήσω; 82/100 -Metacritic
